തിരികെ വിളിക്കുന്നെൻ ഗ്രാമം

വെള്ളിപ്പുതപ്പിട്ട മാമല 

പച്ച വിരിച്ചൊരു താഴ്‌വാരം 

ഞാൻ വളർന്നൊരീ ഗ്രാമം.. എന്റെ ഗ്രാമം 

തിരികെ നടക്കുവാൻ ആശിച്ച വഴികൾ

പാടവരമ്പുകൾ പാതയോരങ്ങൾ 

പിന്നിലായ് മെല്ലെ വിളിക്കുന്നു എന്നെ 

എന്നോ പോയ്‌ മറഞ്ഞൊരെൻ ബാല്യം

മിഴി ചിമ്മി കളിയാക്കി പായുന്ന പരലിനെ 

പാവാട തുമ്പിൽ തടവിലാക്കി

പുഞ്ച വയലിൽ പുന്നെല്ലിൻ ഇടയിൽ 

ചേറിൽ കളിച്ചു നടന്ന കാലം

ഒറ്റയടി വച്ച് പിച്ച നടന്നൊരു തറവാടിൻ മുറ്റം 

അക്ഷരമോരോന്നു ചൊല്ലി പഠിപ്പിച്ച ആശാന്റെ പള്ളിക്കൂടം

കൂട്ടരോടൊത്ത് കളിച്ചു വളർന്നൊരു അമ്പലമുറ്റം

ബാല്യം കടന്നപ്പോ പ്രായം വളർന്നപ്പോ 

വിടചൊല്ലി പോയൊരാ ഗ്രാമത്തിൻ നന്മ 

തിരികെ വിളിക്കുന്നു അരുതേ പോകരുതെന്ന് 

പിന്തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കുവാനാവാതെ 

ഉള്ളു നീറിയിട്ടും പോകുന്നു ദൂരേക്ക് ഒറ്റക്ക് ജീവിത നേരിലേക്ക്