..... വിടപറയൽ......

പടിയിറങ്ങും നേരം ചുവടിടറാതെ 

മിഴിനിറയാതെ മൊഴി ചിലമ്പാതെ 

ഹൃദയം നോവിൻ തുടിപ്പാകാതെ 

കാലുഷ്യമില്ലാതെ വദനം കറുക്കാതെ 

സ്നേഹം നിറയും മാനമോടെ 

നിത്യമുള്ളിൽ സൗഹൃദത്തോടെ 

വിടപറയും നേരം വിതുമ്പലുകളില്ലാതെ 

ഈ പാതയിൽ വീണ്ടും തുടരുമീ യാത്ര 

പുതിയൊരു വീഥിയിലേക്കിന്ന് 

പുതുപ്രതീക്ഷയിലേക്കല്ലോ 

കൂടെ നിന്ന മനസുകളെ മറവിയിൽ മായ്ച്ചിടാതെ 

ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയാൽ ഓർക്കുക വല്ലപ്പോഴും.. 

കെട്ടുറപ്പില്ലാത്ത കെട്ടുകൾ

മഴക്കാറിൽ ഇരുളാർന്ന മാനത്തു നിന്നും

മഴനീരൊന്നായി പൊയ്‌തിറങ്ങുമ്പോൾ 

അരുവികൾ ചാലുകൾ തീർക്കുന്നു പുഴയായ് 

അവ ഒഴുകുന്ന വഴിയിലോ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നു 

കെട്ടുറപ്പോടെ അണകെട്ടിൻ കോട്ടകൾ 

ചങ്ങലകെട്ടിൽ ബന്ധിതയാം പോൽ 

ജലരാശിയൊന്നായ് തളക്കപെട്ടവിടെ 

കെട്ടിനോരം പറ്റിച്ചേർന്നവർ 

ചാലുകളായ് ഊറ്റി എടുത്തവളെ 

കാലങ്ങളായ് തുടരുന്നിതെന്നും 

കാലമേറെയായ് കടന്നുപോയ് 

അൻപതല്ല നൂറല്ല ആണ്ടുകളതിലേറെ 

ക്ഷയിക്കപ്പെടും ഓരോ കെട്ടുകളും കെട്ടുറപ്പുകളും 

കഴിഞ്ഞു പോകും ഓരോ കാലത്തിലും 

സങ്കടം ഉള്ളിൽ തളക്കും പെണ്ണും 

അണകെട്ടിലെ നീരും ഒരുപോലെ 

നിനയാത്ത നേരത്തു പൊട്ടിത്തെറിച്ചീടും 

സംഹാരരുദ്രപോൽ അവളുമാ നീർചാലും 

താണ്ടും വഴിയെല്ലാം താണ്ഡവമാടി 

തകർത്തിടും ജീവനും ജീവിതവും 

തടയാനാവില്ലൊരധികാരത്തിനും 

ആഡംബര സൗധങ്ങൾക്കൊന്നും തന്നെ 

ജലമതിൻ വീഥി സ്വയം മെനഞ്ഞീടും 

പുതു നീർച്ചാലും പുഴയുമായ് പുനർ ജനിച്ചീടും 

ആ പുലരിയിൽ ഇല്ലാതെ പോകുന്നതോ 

ഒന്നു മാത്രം ഈ മാനവരാശി മാത്രം 

അന്ധതയിലാഴ് ന്നൊരാ അധികാര വർഗ്ഗമേ 

ഇനിയും മിഴികൾ തുറന്നില്ലയെങ്കിൽ 

കാണില്ലൊരിക്കലും മുന്നിലീ ജനതയെ 

വേരോടെ പോകും അസ്‌ഥിത്വം പോലും 

ഉരുൾ പൊട്ടും പോൽ കുത്തിയൊലിച്ചങ്ങു 

പോയിടുമൊരു ജനതയും അതിൻ  സംസ്കാരങ്ങളും 

അണുബോംബുപോൽ മാരകമല്ലോ 

ഉറപ്പില്ലാത്തോരോ അണക്കെട്ടുകളും 

വിവേകമിനിയും ഉണർന്നില്ലയെങ്കിൽ 

വിനാശം മാത്രം അതിൻ  ഫലം

        ..........................  

പെണ്ണ്

പെണ്ണ് പൊരുളാകണം
പൊള്ളുന്ന തീയാകണം
പൊന്നിനൊപ്പം മാറ്റളന്നീടാൻ
നിന്നിടാതെ പൊരുതണം

താലി ഒരു തടവറയാകുകിൽ
താങ്ങാവേണ്ടവർ താഴ്ത്തീടുകിൽ
തളരരുത് തനിച്ചാവില്ല നീ
തിരിച്ചറിയുക തീയാണു നീ

പൊന്നായ് പോറ്റി വളർത്തിയവളെ
പൊന്നിൽ മൂടി നല്കിടാതെ
ഉള്ളു തുറന്നു അവൾക്കു പറയാൻ
ഉറ്റവരായ് കൂടെ നിലകൊള്ളു

താലി കെട്ടി കൂടെ പൊറുത്താലും
വീട്ടു ജോലിക്കാരി,  അടിമ പോലെന്നും
തല്ലാനും കൊല്ലാനും തനിക്ക്
തോന്നും പോൽ തട്ടികളിക്കാനും തച്ചുടക്കാനും

പെണ്ണവൾ പാവമല്ല പാവയുമല്ല
അമ്മയാണവൾ സൃഷ്ടിയാണവൾ
അഗ്നി സ്ഫുരിക്കും കാളിയാണവൾ
പ്രതികരിക്കുകിൽ പ്രതികാര ദുർഗ്ഗയാകുമവൾ

ഭൂമിയിലെ മാലാഖമാർ

കുഞ്ഞു കണ്ണുകൾ മെല്ലെ തുറന്നീ ലോകം
ആദ്യം കണ്ടതീ മാലാഖ കൈകളിലിരുന്നല്ലോ
ഉള്ളിലെ നോവിലും പുഞ്ചിരി വദനവുമായ്
ഓരോ മുഖത്തും നിറവുള്ള ചിരിക്കായ്
ഓടി നടന്നിടും ഒരിടത്തിരിക്കാതെ
രോഗീ പരിചരണത്തിനായ് ഇവരെന്നും

നിപ്പ വന്നാലും കൊറോണ വന്നാലും
ഊണില്ലാതുറക്കമില്ലാതെ പോരാടും
മാനവ ജീവിതം തിരികെ പിടിക്കാൻ

പരിശുദ്ധമാം വെളുത്ത വസ്ത്രത്തിനുള്ളിൽ
അതിലേറെ വിശുദ്ധിയോടൊരു മനസ്സുമായ്
ആയയായ് ശുശ്രൂഷകയായ് ഇവർ
നന്മയുള്ള നമ്മുടെ ഭൂമിയിലെ മാലാഖമാർ.....

അഗ്രഹാര കോലം

അഗ്രഹാരത്തിൻ ആ വഴിയോരത്ത്
അരിപ്പൊടി കോലം വരച്ചിടുന്നു

അഴകോടെ അതിയായ കൈവഴക്കത്തോടെ
ഉമ്മറത്തായ് കോലം വരച്ചിടുന്നു....

കുളികഴിഞ്ഞീറനാം കാർകൂന്തൽ കെട്ടിലായ്
മല്ലിപൂതൻ സുഗന്ധമോടെ

തമിഴ് മൊഴി ചൊല്ലുന്നു പെൺകിടാങ്ങൾ
തങ്ക കൊലുസിൻ കൊഞ്ചലോടെ

താളത്തിൽ മേളത്തിൽ കേൾക്കുന്നുവോ
സപ്തസ്വരത്തിൻ സാധകമോ.....

പല പല ജീവിതം എങ്കിലും തമ്മിൽ
പൊരുത്തമായ് ഒരുമയായ് വരച്ചിടുന്നു....

അഗ്രഹാരത്തിൽ ഈ വഴിയോരത്ത്
അരിപ്പൊടി കോലം പോൽ ജീവിതങ്ങൾ...