ഒരു തണൽ ഏകുമി മാമരത്തെ
വെട്ടി അരിയും മാനുഷരേ
വെട്ടാൻ ഉതകും ആ മഴുതൻ
കൈപ്പിടി ആകാനും വേണം
ഈ തരു തൻ തനു തന്നെ
വെട്ടി നിരത്തും ഓരോ തരുവിലും
ഒരായിരം ജീവിതം നിലകൊണ്ടിടുന്നു
പൂവും പുഴുക്കളും അണ്ണാനും കിളികളും
പേരറിയാത്ത പിന്നെയും ജീവികൾ
വെട്ടുന്ന ഓരോ മരത്തിലും
തച്ചുടക്കുന്നു നീ അവർ തൻ ജീവിതം
തരിശായ് തീരുമീ ഭൂമിക്കു മേലെ
നീ മാത്രമായ് തീരുന്ന നാൾ വന്നിടും
ചുട്ടുപഴുക്കുന്ന മണ്ണിനു മേലെ
ഒരുതരി തണലിനായ് നീ കേണിടും
വരളുന്ന നാവിനു ദാഹ നീരിനായ്
തിരയും ഒരിറ്റു ജീവജലത്തിനായ് നീ
മരമില്ല മഴയില്ല സഹജീവികളില്ലാതെ
താങ്ങില്ല തണലില്ല തളിരുമില്ലാതെ
പറയു നീ മർത്യ നിൻ ജീവിതമെങ്ങിനെ
സാധ്യമീ ഭൂവിതിൽ.................
No comments:
Post a Comment